Ahad, Ogos 21, 2011 | 1:37 PTG | 2 comments
Lepas sahur nasi Arab dan jeli kepala, saya melepak di bilik nenek dengan budak-budak yang kecik. Ceh macam lah saya tu besar sangat. Baju pun pakai baju 3 tahun lepas lagi -,- When it is I want to grow~ TskTengah berbual-berbual, budak perempuan ni tegur;
;Eh bibir awak pucat!
At-pes buat donno je sambil tunjukkan MUKA ke-slengeran kat dia. Maloh nak layan dia wek :P
TIBA-TIBA DAPAT IDEA. EH NAPE CAPS LOCK NI ok taknak backspace.
;Bibir awak pucat lah. Betul!
;Kalau pucat kenape? Ni natural tau. Semulajadi
HAHA
; Pucat tandanya nak mati
Saya terus iyekan je
; Ha ah mana tau kan kite nak mati. Kejap lagi ke, esok lusa mana kita tau. Bila-bila je kita boleh mati
Sambil cakap sambil mendalami ayat diri sendiri. Pergh boleh buat muhasabah diri seh.
Budak perempuan tu diam je. Sengih-sengih tanda malu kot. Beres, boleh lah saya terus masuk subjek.
---> Ha, awak sayang kita tak?
"TAK!"
Eee budak ni egonye.
Malam tadi, budak lelaki tu tanya "Ayokk awak nak tido mane" Saya dengan relanya menjawab " Takpe lah kite tido bawah jambatan " Dia tunjuk thumbs-up dengan trandmark boboi boy; TERBAIKK! Lastly saya tido dengan tak berselimut di bilik belakang
Editan melampau feel feel macam hari raya sungguh la
(cuba tengok budak belaakng -,-)
Thats why saya suka pulang ke kamapung :)